Koło Żywego Różańca
HISTORIA RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO
Różaniec, swoja nazwę przyjął od róży. Ponieważ w dawnych wiekach, modlitwa maryjna była rozumiana również jako duchowe kwiaty ofiarowane Matce Bożej, stąd nie mogły go stanowić ani polne, ani pospolite kwiaty, ale najpiękniejsze i najcenniejsze, a za takie były uważane właśnie róże.
Dzisiejszy kształt tej modlitwy zawdzięczamy dominikaninowi Alamusowi a la Roche (1428-1475). On to ustalił liczbę odmawiania 150 razy „Zdrowaś Maryjo” (tyle ile jest psalmów, które duchowni i zakonnicy odmawiają podczas modlitwy brewiarzowej), podzielił je na „dziesiątki” i dodał przed każdą z nich modlitwę „Ojcze nasz”. Ponadto, w celu propagowania różańca, założył pierwsze bractwo różańcowe, które dzięki kaznodziejskiemu zakonowi dominikanów, poznał cały ówczesny chrześcijański świat.
Modlitewne wstawiennictwo Maryi, wyrażane w różańcu, odnotowano 7 października 1571 roku, podczas zwycięstwa nad Turkami, zagrażających Europie. Mieszkańcy Wenecji wyrazili to napisem w jednej z kaplic: „Non virtus, non arma, non duces, sed Mariae Rosiae victores nos fecie” – „Nie odwaga, nie broń, nie dowódcy, ale Maria różańcowa dała nam zwycięstwo”.
Jako wotum dziękczynne, papież Pius V, dzień 7 października, ustanowił lokalnym świętem Matki Bożej Różańcowej. Natomiast, papież Klemens XI, za zwycięstwo nad Turkami pod Belgradem, uczynił to święto, obowiązującym w całym Kościele powszechnym. Papieżowi Leonowi XIII zawdzięczamy ustanowienie października miesiącem różańcowym (od 1885 roku) oraz wezwania w Litanii Loretańskiej „Królowo różańca świętego módl się za nami”.
Do modlitwy różańcowej zachęcała również sama Maryja podczas objawień w Lourdes (1858), Fatimie (1917) i w naszym Gietrzwałdzie (1877).
HISTORIA POWSTANIA KÓŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA
Założycielką Żywego Różańca była Francuska, Pauline Marie Jaricot (1799-1862), która w wieku 18 lat przeżyła nawrócenie, a już rok później, powołała do życia „Dzieło Rozkrzewiania Wiary”, które zajmowało się gromadzeniem funduszy dla misjonarzy pracujących za granicą. Po dwóch latach działalności, przeniesiono je do Rzymu. Tym samym wzrosła ranga tej organizacji, która z czasem przekształciła się w Papieskie Dzieła Misyjne.
Najważniejsze jednak dla dzieła misji, było wsparcie modlitewne, i stąd pomysł Pauline, na Koła Żywego Różańca. Pierwsze z nich powstały w 1826 roku. i już rok później otrzymały błogosławieństwo papieża Leona XII. Każde Koło składało się z 15 osób, które codziennie, indywidualnie, odmawiały jedną, uprzednio wylosowaną, tajemnicę różańca. Co miesiąc, odbywało się losowanie nowej tajemnicy.
Wedle Założycielki, Koło Różańcowe, winno składać się z osób gorliwych, średnio gorliwych i mających jedynie dobrą wolę. Ci pierwsi są niczym rozżarzone węgle, ci drudzy – rozżarzone częściowo, trzeci – nie są rozżarzone wcale. Ale to z nich wszystkich, gdy są ułożone razem – powstaje żar.
27.01.1832 roku, papież Grzegorz XIV, oficjalnie zatwierdził, powołane przez Paulinę stowarzyszenie Kół Żywego Różańca. Natomiast decyzją św. Jana Pawła II z 16.10.2002 roku, przez rozszerzenie różańca o Tajemnice Światła, Koła winny liczyć 20 osób.
Galeria – Spotkanie Opłatkowe Koła Żywego Różańca I.2016
(kliknij powyższy link)
STATUT STOWARZYSZENIA „ŻYWY RÓŻANIEC”,
zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski w 2012 roku.
(wybrane fragmenty)
„Żywy Różaniec” jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat i w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskich Intencjach Apostolstwa Modlitwy.
Stowarzyszenie to nosi nazwę „Różańca”, gdyż jego członkowie, podzieleni na grupy po dwadzieścia osób, odmawiają go codziennie, każdy jedną dziesiątkę, a także dlatego, że każda grupa składa się z tylu osób, ile jest tajemnic w różańcu.
Stowarzyszenie nazywa się „Żywym”, gdyż liczba osób, które się nań składają, niejako wprawia je w działanie poprzez ciągłe recytowanie modlitw, które czerpią swą skuteczność z rozważania tajemnic Jezusa i Maryi, czy to w celu nawrócenia grzeszników, czy doskonalenia sprawiedliwych. Zwie się je „Żywym”, gdyż ci, którzy go tworzą, są zastępowani przez kolejnych, gdy ci umierają, bądź gdy zeń odchodzą.
§ 2. ISTOTA I DUCHOWOŚĆ
2. Istotną dla Żywego Różańca jest więź modlitewna, rozumiana jako świadomość wspólnej modlitwy w podjętych intencjach.
4. Zaleca się tworzenie ścisłych więzów między członkami Żywego Różańca, tak aby uwypuklić wspólnotowy charakter Kościoła.
5. W łączności z całym Kościołem, Żywy Różaniec podejmuje, jako główną intencję swoich modlitw, intencje polecane przez papieża dla Apostolstwa Modlitwy, czyli Papieską Intencję Ogólną i Papieską Intencję Misyjną, oraz chętnie przyjmuje specjalne intencje polecane przez biskupa miejsca.
6. Program duchowy Żywego Różańca obejmuje:
1) wypraszanie miłosierdzia Bożego przez wstawiennictwo Maryi, Matki Bożej;
2) troskę o wzrost wiary w duszach ludzkich;
3) krzewienie modlitwy różańcowej;
4) wspieranie misyjnej działalności Kościoła;
5) troskę o wierność nauczaniu Kościoła – za wzorem św. Dominika.
§ 4. PRZYNALEŻNOŚĆ
1. Do Żywego Różańca może należeć każdy ochrzczony, który tego prawa nie został pozbawiony przez prawo kościelne.
2. Do Żywego Różańca przystępuje osoba przez wyrażenie swej decyzji wobec zelatora/zelatorki lub proboszcza czy moderatora parafialnego.
3. Ten, kto został przyjęty do Żywego Różańca, nie może być z niego usunięty, chyba że inaczej o tym mówi prawo kanoniczne.
§ 5. ZADANIA I OBOWIĄZKI
1. Zadania i obowiązki członków Żywego Różańca:
1) codzienne rozważanie jednej wyznaczonej tajemnicy różańca świętego; opuszczenie tej modlitwy nie sprowadza grzechu ciężkiego;
2) udział w miesięcznym spotkaniu formacyjnym połączonym ze zmianą tajemnic;
3) uczestnictwo w życiu sakramentalnym Kościoła;
4) rozszerzanie czci Najświętszej Maryi Panny przykładem życia i działalnością apostolską, zwłaszcza przez krzewienie modlitwy różańcowej;
5) odważne stawanie w obronie wiary;
6) udział w pogrzebie członka Żywego Różańca należącego do tej samej róży (koła);
§ 6. PRZYWILEJE CZŁONKÓW ŻYWEGO RÓŻAŃCA
1. Każdy z członków Żywego Różańca, na podstawie przywileju udzielonego przez Stolicę Apostolską (Dekret Penitencjarii Apostolskiej z dnia 25.10.1967), może zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami w dniu:
1) przyjęcia do Stowarzyszenia Żywego Różańca;
2) uroczystości Narodzenia Pańskiego;
3) uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego;
4) uroczystości Zwiastowania Pańskiego;
5) uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny;
6) wspomnienia Najświętszej Maryi Panny Różańcowej;
7) uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny;
8) święta Ofiarowania Pańskiego.
3. Uczestniczy w obietnicach Najświętszej Maryi Panny dotyczących tych, którzy odmawiają różaniec.
4. Wszyscy członkowie Żywego Różańca są otoczeni modlitwą pozostałych członków Żywego Różańca, tak za życia, jak i po śmierci.
ZMIANA TAJEMNIC RÓŻAŃCA W NASZEJ PARAFII
W PIERWSZĄ NIEDZIELĘ KAŻDEGO MIESIĄCA
PO MSZY O 11.00.
SERDECZNIE ZAPRASZAMY!!!
